HONDA ICOON
JEAN-MICHEL BAYLE
De man die alles kan
Jean-Michel Bayle mag gerust bestempeld worden als de meest veelzijdige motorsporter aller tijden. Hij was een van de beste motorcrossers ooit, werd supercross kampioen en maakte een geslaagde overstap naar de Grand Prix wegrace. Niemand deed het hem voor en meer dan waarschijnlijk doet niemand het hem ooit nog na.
Dubbel wereldkampioen
De ster van de man uit Manosque begon te schitteren in 1987 toen de Fransman knappe resultaten neerzette in het WK motorcross. Eén jaar later mikte Bayle meteen in de roos. Hij werd aan het stuur van zijn Honda CR125 wereldkampioen in de lichtste klasse. Weer een jaar later presteerde hij nog straffer door bij zijn debuut meteen ook het WK 250 cc te winnen. Bayle en de Honda CR250R waren zoveel sterker dan de concurrentie dat de Fransman besloot dat hij in Europa niks meer te zoeken had. Bayle verhuisde naar de Verenigde Staten, het toenmalige mekka van het motorcross.
Tekst gaat verder >>
Debuut in Amerika
Hij deed er wat geen enkele Europeaan hem ooit voordeed. Na een aanpassingsperiode won Jean-Michel Bayle op Honda in één jaar het outdoor kampioenschap 250 cc, het outdoor kampioenschap 500 cc én het Supercross kampioenschap. Een ongelooflijke prestatie! Ondanks deze tot de verbeelding sprekende resultaten, was Bayle niet bijzonder populair in de VS. De Amerikanen zagen het niet zo graag dat een Europeaan hen de les kwam spellen. Maar Bayle had zijn punt gemaakt en dat betekende ook dat hij een nieuwe uitdaging nodig had. Eentje die zo mogelijk nog groter was dan zijn overstap van Europa naar de VS. Bayle liet het motorcrossen achter zich en veranderde prompt van discipline.
Tekst gaat verder >>
Wegrace
Na het boerenjaar 1992 ging hij in 1993 wegracen. Velen dachten dat de overstap op het hoogste niveau onmogelijk was en ‘Jean-Mi’ leek de criticasters aanvankelijk gelijk te moeten geven. Bij zijn debuut in 1993 moest hij door de slechtste trainingstijd als laatste op de startgrid gaan staan. Zijn tegenstanders gaven hem prompt de bijnaam Jean-Michel Snail (slak). Maar ook nu zette de Fransman door. In 1994 kreeg hij al een fabriekszitje aangeboden en hij zou uiteindelijk zelfs doorstoten naar het fabrieksteam van Wayne Rainey in de 500 cc klasse. Bayle won nooit een Grand Prix, maar was wel 7 jaar fabrieksrijder en hij scoorde 3 pole posities. Zijn beste resultaat in de Grand Prix wegrace was een vierde plaats.
In 2002 was het tijd voor iets anders: Jean-Michel Bayle waagde zijn kans in het WK Endurance en won aan de zijde van Sébastien Gimbert en Nicolas Dussauge zowaar de Bol d’Or én de 24 uur van Le Mans. In dat jaar crashte hij ook zwaar en zijn blessures waren er de oorzaak van dat de 'man die alles kan' uiteindelijk in 2003 in geen enkele motorsportdiscipline meer aan de start verscheen.
Tekst gaat verder >>
EN NU?
Dat wil niet zeggen dat Bayle uit de motorsport verdween. De afgelopen jaren zagen we hem als adviseur van het HRC motorcross team in de MXGP’s en in zijn vrije tijd rijdt de ondertussen 50-jarige Bayle het Frans kampioenschap trial. Een discipline waarin hij voor zover bekend nog geen Grand Prix betwistte. Maar je weet maar nooit…
