HONDA HELD
Louis Wuyts
In de jaren ’90 en in het begin van de 21ste eeuw was Louis Wuyts wereldberoemd in België en Nederland. Wellicht was hij niet de snelste Belg ooit, want in tegenstelling tot mannen als Mertens, De Radigues en Naveau reed de Gentenaar nooit in de Grand Prix. Maar met 18 nationale wegrace titels, is hij wel de koning van de nationale races. Wuyts won 15 van die 18 titels aan het stuur van een Honda en was zowat een decennium lang zo goed als ongenaakbaar op stratencircuits.
Lees verder >>
Dat laatste had veel te maken met het feit dat wellicht niemand harder kon remmen dan hij. Ooit liet hij zich ontvallen: “Ik denk niet dat ik in mijn hele carrière een bocht genomen heb waar ik op voorhand honderd procent zeker van was dat ik er goed doorkwam.” Wuyts reed altijd op het randje, gaf nooit op en weigerde vaak te verliezen. Dat dit niet altijd goed overkwam bij zijn naaste concurrenten, spreekt voor zich. Wuyts was een slechte verliezer.
Klimkoersen
Toen hij als beginnend racer deelnam aan toen populaire klimkoersen – logischerwijs in Wallonië verreden – moest hij vaak tussen de vijf en tien seconden inleveren op de Waalse thuisrijders. “Ook omdat ze de baantjes vaak al op voorhand kenden. Logisch, was er in de buurt van Gent een stratenrace op een onbekend stuk geweest, dan had ik de route ook wel gekend,” lacht hij achteraf. “Maar ik werd beter. Ging de routes verkennen met een scooter en werd er uiteindelijk ook kampioen in.” In klimraces rijd je altijd alleen. En dat kwam later vaak van pas. “In een klimkoers kun je niet zien waar de rempunten van je tegenstander liggen. Je leert meer op je instinct rijden. En de hellingshoek van je motor te beperken voor het geval je moet bijsturen. Die technieken hebben me ongetwijfeld geholpen in de vele straatraces die deel uitmaakten van het nationaal kampioenschap.”
Tekst gaat verder >>
Duizendpoot
Wuyts was overigens een motorische duizendpoot, want voor zijn wegrace carrière, was hij een niet onverdienstelijk trial rijder. Gooi ‘m op een Honda CRF crossmotor en hij kan er ook mee weg. Het laat vermoeden dat hij niet het onderste uit de kan gehaald heeft en misschien ook wel in de GP’s had kunnen doorbreken. “Dat is als Belg veel moeilijker dan als Spanjaard of Italiaan,” zegt hij daarover. “Rijders uit landen met een grote motormarkt, hebben het net iets gemakkelijker om aan de nodige middelen te geraken. Maar ik kan met tevredenheid terugkijken op mijn loopbaan. De grote dominantie kwam er toen ik met Honda aan de slag ging.” Eind van de jaren negentig grossierde Wuyts in nationale titels. Supersport met de CBR600F, Battle of the Twins met de VTR, Superbike met de Blade… het lukte allemaal.
Tekst gaat verder >>
Nog steeds actief
Ook na zijn carrière bleef Louis Wuyts actief in het motorrijden. “Ik heb er altijd van genoten testritten te doen voor magazines. Destijds was dat zo voor MotorWeek2, wat later MotorWereld werd. Ik herinner me nog dat MotorWereld als enige Belgisch blad kon deelnemen aan de Masterbike vergelijkingstest met alle 1.000 cc superbikes. Dat was zo’n beetje de GP van de testritten. We hebben daar in Almeria mooie dagen beleefd. En de afsluitende nacht met GP-ster Jeremy McWilliams zal ik ook nooit vergeten. We bleven zo lang aan de bar zitten dat we rechtstreeks naar het vliegtuig moesten om onze terugvlucht te halen. (lacht) Ook nu doe ik nog geregeld testritten voor motornieuws.be en ik geef trial lessen. Kwestie van een beetje bezig te blijven.” Het bloed kruipt inderdaad waar het niet gaan kan.
