EERSTE GOUDEN TIJDPERK IN DE GP
HONDA'S SWEET SIXTIES
Geen enkele andere fabrikant maakte zijn entree in de Grand Prix van het motorracen zoals Honda dat deed. Met een overload aan overwinningen binnen het eerste decennium.
Tekst gaat verder >>
De allereerste deelname van Honda aan een wereldkampioenschap dateert van juni 1959, toen Honda aan de start verscheen van de Isle of Man Ultra-Lightweight TT. In 1960 streed Honda voor het eerst mee in het WK en behaalde gelijk zijn eerste podiumplaatsen. In 1961 volgden de eerste Grand Prix-overwinningen én de winst in de 125 cc en 250 cc WK-klasse. Tegen het einde van 1967 had Honda 138 GP-races gewonnen en 34 wereldtitels voor coureurs en constructeurs in alle vijf de categorieën: 50 cc, 125 cc, 250 cc, 350 cc en 500 cc.
Dromen van Isle of Man
Een unieke prestatie die werd geïnspireerd door de droom van één man: Soichiro Honda, die in 1948 de Honda Motor Company oprichtte. Hij wist, in een tijd waarin Japanse motorfietsen nog totaal onbekend waren in Europa, dat hij de Europese racescene moest veroveren om van Honda een wereldmacht te maken. En daar wilde hij voor doorpakken. In het voorjaar van 1954, minder dan zes jaar na de oprichting van zijn bedrijf, kwam Mister Honda met een mededeling. “Als kind droomde ik ervan om ooit wereldkampioen in de motorsport te worden met een door mijzelf gebouwde machine,” schreef hij. “Ik heb besloten om deel te nemen aan de TT-races op het Isle of Man... Dit is een lastig doel, dat we echter moeten behalen om de levensvatbaarheid van de Japanse industriële technologie te testen en aan de wereld te laten zien... Ik verklaar hier mijn concrete voornemen dat ik zal deelnemen aan de TT-races en ik verkondig dat ik er samen met mijn collega's al mijn energie en creatieve krachten in zal steken om te winnen.” Die zomer reisde Soichiro Honda naar de Isle of Man TT, destijds het grootste race-event ter wereld. Hij wilde de concurrentie inschatten… en was in shock. “We waren verbaasd dat de motorfietsen zoveel krachtiger waren dan we ons hadden voorgesteld,” schreef hij later. Honda keerde terug naar Japan om een motorfiets te ontwikkelen die snel genoeg was om deel te nemen aan de TT. Vijf jaar later stuurde hij een klein team van coureurs en ingenieurs naar het eiland Man, waar Honda de teamprijs in de wacht sleepte tijdens zijn eerste WK-race, op 3 juni 1959. Een buitengewone prestatie, aangezien de TT de eerste race van Honda was en de meeste races in Japan op onverharde wegen plaatsvonden. Toen het team op het eiland Man aankwam, moest de 125 cc Honda RC142 aangepast worden, omdat die helemaal niet was uitgerust om op asfalt te rijden. Daarnaast hadden de coureurs zich ter voorbereiding met gebruik van videomateriaal het volledige Mountain Course eigen gemaakt, om er bij aankomst op Man achter te komen dat de 125 cc Ultra-Lightweight race op een heel ander circuit zou plaatsvinden, de Clypse Course.
Tekst gaat verder >>
Internationale erkenning
De aanwezigheid van Honda op het eiland Man was een ware sensatie omdat Europese coureurs nog nooit Japanse motorfietsen hadden gezien. Niet iedereen was overtuigd door Honda's eerste poging om een GP-motor te maken - een tweecilinder viertakt die 18 pk leverde, goed voor een topsnelheid van ongeveer 180 km/u. Niettemin bewezen de prestaties van het team - Naomi Taniguchi eindigde op de zesde plaats, Giichi Suzuki op de zevende, Teisuke Tanaka op de achtste en Junzo Suzuki op de elfde - dat Honda wist wat hij deed. Een van de aanwezigen - de veelbelovende Australische GP-coureur Tom Phillis - was zo onder de indruk van de nauwgezette efficiëntie van het team dat hij een brief schreef aan Honda, solliciterend naar een plek in het team voor het seizoen van 1960. Hij werd Honda’s eerste niet-Japanse coureur en scoorde in augustus van dat jaar zijn eerste WK-podium toen hij met een RC161 viercilinder 250 cc naar de tweede plek reed tijdens de GP van Ulster. Twee weken daarvoor had Kenjiro Tanaka geschiedenis geschreven door Honda's eerste Grand Prix-podium te pakken, ook op een RC161, tijdens de West-Duitse GP. Honda’s vlucht naar de top zette door in 1961, toen Phillis de eerste GP-overwinning pakte in de eerste race van dat seizoen, de 125 cc Spaanse GP. Drie weken later behaalde Kunimitsu Takahashi Honda's eerste 250 cc-overwinning op Hockenheim. Honda domineerde beide klassen in zijn tweede seizoen. In september 1961 vlogen Soichiro Honda en zijn vrouw Sachi naar Zweden, waar ze Mike Hailwood het eerste WK voor Honda zagen binnenhalen, in de 250 cc-klasse. Vier weken later behaalde Phillis de 125 cc-titel in Argentinië. In beide categorieën pakte Honda ook de constructeurstitels.
Tekst gaat verder >>
Wereldmacht
Vanaf dat moment was Honda’s dominantie in de GP bestendigd. De volgende zes seizoenen werden een interessante strijd tussen Honda's viertaktmotoren en de rivaliserende tweetaktmachines. Deze technologische race resulteerde in enkele van de meest fantastische motorfietsen die ooit op het circuit hebben gestaan: Honda's zescilinder 250 cc, vijfcilinder 125 cc en tweecilinder 50 cc. In 1965 had Honda de 50cc-, 125cc-, 250cc- en 350cc-categorieën veroverd, waarmee alleen het laatste, ultieme doel nog behaald moest worden: het eerste 500cc-wereldkampioenschap. Honda's eerste GP-motor uit de topklasse was meteen succesvol. In zijn eerste race behaalde de RC181 een dominante overwinning tijdens de West-Duitse GP van 1966, met Jim Redman aan het stuur. Redman won ook de tweede race op Assen en had mogelijk de 500cc-titel kunnen winnen bij de eerste poging van Honda, maar hij crashte in de derde race - op het angstaanjagend snelle stratencircuit van Spa-Francorchamps - en liep verwondingen op die het einde van zijn GP-carrière betekenden. Hailwood, die zich concentreerde op de 250 en 350 klassen, nam de motor over van Redman en won nog eens drie races in de 500 cc, maar het was niet voldoende om de titel te pakken. De vijf overwinningen behaald door Redman en Hailwood leverden echter wel de 500cc-constructeurstitel op, waarmee Honda de titel binnen alle categorieën had behaald, een prestatie die door geen enkele andere fabrikant werd geëvenaard.
Tekst gaat verder >>
Sweet sixties
Het Grand Prix-seizoen van 1967 zou voorlopig Honda’s laatste zijn. Opnieuw won Honda de 250- en 350cc-titels, maar de 500 helaas niet. Hailwood eindigde dat seizoen gelijk op punten met MV Agusta's Giacomo Agostini, maar het puntensysteem gaf de titel aan die laatste. Honda trok zich terug uit de GP-motorrace om zich te concentreren op de Formule 1. De eerste F1-auto's van Honda werden aangedreven door motoren die waren ontworpen door dezelfde ingenieurs die de winnende motoren voor de motorfietsen hadden gemaakt. Pas in 1979 meldde Honda zich weer aan de start van de motorrace-GP’s. Het lijdt geen twijfel dat de jaren zestig een bijzondere tijd waren voor motorracen in het algemeen en Honda in het bijzonder. Het gevecht tussen viertakt en tweetakt veroorzaakte een technologierace zoals de sport nog nooit eerder had gezien en ook daarna niet meer zou meemaken. Ingenieurs en coureurs werden tot het uiterste gedreven in hun strijd om de overwinning. De mensen die bij die strijd betrokken waren, herinneren zich de jaren zestig als een gouden tijdperk, waarin alles mogelijk leek. De mens was in die tijd tenslotte onderweg naar de maan! En Soichiro Honda zag zijn kinderdromen uitkomen.
