HONDA HELD
MIGUEL DUHAMEL
De Canadees Miguel Duhamel is wellicht een van de beste wegracers die nooit voluit de stap naar de Grand Prix gezet heeft. Duhamel deed in het begin van zijn carrière wel een voorzichtige poging, maar bleef uiteindelijk in het AMA Amerikaans kampioenschap rijden. Dat een Canadees daar heel wat records aan diggelen reed, deed hier en daar de wenkbrauwen fronsen.
Focus op de VS
Miguel Duhamel werd in 1968 geboren in Quebec, maar het werd al snel duidelijk dat zijn toekomst buiten Canada zou liggen. In 1992 reed hij een niet onverdienstelijk Grand Prix-seizoen en finishte als debutant twaalfde in dat kampioenschap. Toch smaakte dit voor Duhamel niet naar meer en hij focuste zich vanaf dat moment op het AMA kampioenschap, iets wat voor Amerikanen nog belangrijker is dan het WK. Voor het legendarische ‘Smoking Joe’s’ Honda raceteam was Duhamel van grote waarde, maar ook bij andere Honda teams bleek Duhamel niet te stoppen. In 1995 was hij de eerste Canadees die AMA Superbike kampioen wist te worden. Hij won zelfs zes races op een rij, waardoor hij Wayne Rainey’s record van vijf opeenvolgende zeges brak.
Recordman
In 1996 werd hij met zijn 28ste overwinning in zijn carrière de meest succesvolle rijder in SuperSport. Duhamel won zijn vierde 600 cc SuperSport kampioenschap, na het halen van het podium in op drie na alle evenementen. In 1997 won hij nog eens 600 cc SuperSport titels. Hij behaalde vijf zeges en twee extra podiumplaatsen op weg naar zijn vijfde seriekampioenschap. Hij had vier overwinningen in Superbike, en hij eindigde als tweede in de punten. Net als in 1996 was het Doug Chandler die hem versloeg voor de AMA Superbike-titel.
Tekst gaat verder >>
Blessures
Duhamel won vier Superbike-races in 1998 voordat hij een ongeluk kreeg op het einde van het seizoen tijdens de kwalificatie op de New Hampshire International Speedway. Hij kampte nog steeds met aanhoudende blessures toen het seizoen 1999 begon. Toch verblufte hij het publiek door zowel de AMA Superbike als de 600 cc SuperSport evenementen te winnen tijdens de seizoensopener, de Daytona 200. Het was die vechtlust die van Duhamel een bijzonder populaire rijder maakte in de VS. Canadees Duhamel bleef winnen voor Honda tot en met 2005. Twee jaar later kreeg hij een wildcard om de geblesseerde Toni Elias bij Honda te vervangen in de MotoGP op Laguna Seca. Duhamel staakte de race echter toen hij voelde dat hij niet vertrouwd kon geraken met de RC212V MotoGP motor. Ook wereldkampioen Nicky Hayden had het in 2007 erg lastig met de RC-V en begon pas beter te rijden toen een deel van de elektronica uitgeschakeld werd en hij opnieuw zijn Flattrack stijl kon hanteren. Duhamel van zijn kant crashte later op het seizoen zwaar en had een gescheurde lever en een geperforeerde long.
Afscheid
Hij scoorde aan het stuur van de Fireblade CBR1000RR nog wel podiumplaatsen in 2008, maar geraakte nooit meer op zijn topniveau. De leeftijd had daar wellicht net zoveel mee te maken als de toegetakelde organen. In 2009 kondigde Miguel Duhamel zijn afscheid aan. Dat belette hem niet om in 2012 nog de FIM e-Power race te winnen met een elektrische motor en in 2017 nog eens aan te treden in de Bol d’Or in het WK Endurance. Het bloed kruipt waar het niet gaan kan.
