HONDA HELD

Eddie Lawson


Eddie Lawson was een racer met veel gezichten. Hij had een achtergrond in het shorttracken voordat hij naar de racerij overstapte, en hij racete zowel in de AMA races in de VS als in de Grand Prix. Hij deed dat met een veelvoud aan merken, maar zijn ultieme overwinning - de wereldtitel in 1989 - boekte hij aan het stuur van zijn Honda NSR500.

Eddie Lawson racete in de periode van Spencer, Sheene, Gardner, Rainey, Schwantz, Doohan, Mamola, Sarron, Roche, Magee en Haslam. De manier waarop hij zijn kalmte bewaarde tussen de grootste namen aller tijden, bezorgde hem de bijnaam ‘Steady Eddie’. Na drie wereldtitels en als regerend wereldkampioen stapte Lawson in 1989 over naar Honda. Hij geloofde in het potentieel van de NSR500, maar wist ook dat de Honda een van de moeilijkst te berijden motoren was.

Beetje hulp van Erv

Met de hulp van Erv Kanemoto, de man die onder andere Freddie Spencer mede aan zijn titels hielp, slaagde Lawson erin om de NSR uiteindelijk om te vormen tot iets wat hijzelf omschreef als “something that is starting to feel as a motorcycle”. De giftige kantjes van de NSR maakten plaats voor een meer solide geheel dat, vertrekkend van een fel verbeterd chassis, de basis zou vormen voor nog talloze successen voor Honda’s tweetakt GP-racer in de jaren die volgden. In dat opzicht hebben mannen als Mick Doohan en zelfs Valentino Rossi een en ander te danken aan Steady Eddie.

Aanhoudende druk

Terug naar het seizoen 1989 waarin Lawson voor de zware taak stond zijn wereldtitel te verlengen op een motor die hij niet kende. Zoals te verwachten was, kende Lawson een moeilijk seizoensdebuut. Ook omdat aartsrivaal Wayne Rainey beter presteerde dan ooit. Maar Lawson panikeerde nooit – steady, weet u nog wel – en met de hulp van Erv Kanemoto begon de NSR steeds beter bij de rijstijl van de Amerikaan te passen. Rainey bezweek onder de druk en in een spannende eindstrijd wist Lawson het laken naar zich toe te trekken. Zijn vierde wereldtitel was een feit en daarmee kwam hij in het rijtje van de allergrootsten.

Niet altijd Steady

Opvallend ook: na dit jaar verliet Lawson Honda alweer. Op dat vlak was de viervoudige wereldkampioen toch niet zo ‘steady’. Hij zou nadien echter nooit meer wereldkampioen worden. De zege met de getemde NSR500 was de laatste grote mijlpaal in zijn loopbaan.