HONDA HISTORY


De techniek, de looks, de adrenaline

Eind jaren tachtig waren sportmotoren tamelijk groot en onpraktisch geworden, en eerder ontworpen voor rechte snelheid dan voor enige behendigheid in de bochten. Maar dankzij een voormalig racer en Honda ingenieur kwam daar verandering in. Tadao Baba werd in het projectteam geplaatst voor een nieuwe sportmotor en hij wist precies wat zo’n machine zou moeten kunnen…

“Ik wilde een motor die goed zou zijn in de bochten, die veel vermogen produceerde en een goed remvermogen had,” vertelt Baba. “Een sportmotor moet naar de coureur luisteren. In dit opzicht waren alle grote monsters uit die tijd niet goed genoeg. Ja, ze waren snel, maar zwaar en ik vond ze behoorlijk saai. We wisten dat we helemaal opnieuw moesten beginnen om deze motor te bouwen. We wilden rijders iets geven waarover ze total control hadden.”

Oorspronkelijk zou de FireBlade een 750 cc zijn, maar Honda vreesde dat dit de verkoop van hun eigen 750cc-sport- en sporttoermotoren zou kunnen benadelen. Uiteindelijk nam Baba-san de framecomponenten van de 750 en ontdekte dat een 893cc-motor gewoon tussen de framerails zou passen. Massacentralisatie zou ook worden gebruikt, waarbij elk onderdeel zo licht mogelijk werd gemaakt, terwijl de zwaardere items dicht bij het midden van de massa van de motorfiets werden geplaatst.

Het beest(je) moest ook een naam hebben. ‘FireBlade’ is een bijna letterlijke vertaling van het Japanse woord voor 'bliksem' en hoewel de motor zelf de technologische grenzen niet verlegde (het was een bekende 16-kleppen, vloeistofgekoelde inline viercilinder), was het een mooie, slanke 185 kilo wegende motor, met 120 pk. Dit maakte hem licht en wendbaar als een 600cc-supersportmachine, maar met de vergelijkbare grom en kracht van een liter-klasse sportmotor. En zo was de legende geboren. De Honda CBR900RR FireBlade werd in het voorjaar van 1992 gelanceerd en blies de concurrentie weg. Honda bracht hem ook uit in een prachtig kleurenschema van zwart en brons, maar de originele rood-wit-blauwe uitvoering was veruit het populairst.

VOORTDURENDE INNOVATIE

De geschiedenis leert dat de FireBlade niet op zijn lauweren kon rusten en dat de motor voortdurend moest worden ontwikkeld om de concurrentie voor te blijven. Het model 1994/’95 RR-R/RR-S had een verbeterde ophanging en versnellingsbak gekregen - samen met een nieuwe look die de twee koplampen van de originele Blade veranderde in een 'Foxeye', multi-reflector koplamp. Verdere updates voor de RR-T/V van 1996/’97 gaven de Blade een grotere cilinderinhoud (nu tot 918,5 cc), samen met nog meer ophangingsverbeteringen en een betere ergonomie. Met de RR-W/X uit 1998/’99 kwam er weer een uiterlijke update en zo'n 128 pk, maar tegen die tijd had de concurrentie zijn achterstand ingehaald, dus moest Honda terug naar de tekentafel voor de FireBlade van het nieuwe millennium.

DE LAATSTE BABA-BLADE

Voor het modeljaar 2000 veranderden de zaken volledig: er kwam een ​​929cc-motor met brandstofinjectie en 150 pk. Ook werd eindelijk een 17-inch voorwiel met upside-down vork gebruikt. De motor was een enorme verbetering en zou veel lof oogsten voor zijn evenwicht tussen kracht en prestaties voor de weg.

De laatste Blade van Tadao Baba was het 954cc-model uit 2002-2003, dat opnieuw in cilinderinhoud groeide en voorzien was van verbeterde ophangings- en frameonderdelen, en een verfijnder brandstofinjectiesysteem. Het haast haaiachtige uiterlijk kon op veel bewondering rekenen en opnieuw prezen journalisten de algehele prestaties, ook al gaf de Blade nu wat cilinderinhoud weg aan zijn rivalen uit de liter-klasse. Nu Baba met pensioen ging, was dit model de laatste FireBlade met de hoofdletter 'B' in het midden: deze werd vervangen door een kleine 'b' ter ere van Baba-san.

GP-MACHINES

In 2004 werd een geheel nieuwe CBR1000RR uitgebracht - met elementen van Honda's allesoverwinnende RCV211V MotoGP-machine: eindelijk zou de Fireblade een liter-klasse sportmotor met volledige cilinderinhoud zijn. De nieuwe 998cc-motor met 170 pk werd op zijn plaats gehouden door een GP-afgeleid frame, terwijl een langere swingarm hielp bij de tractie. Voor 2006 werden er aanpassingen gedaan aan de CBR1000RR, waarbij veranderingen in de versnellingsbak en nokkenassen werden voorzien om te helpen met een beter koppel bij lage toerentallen. Kyoichi Yoshii was de man die de leiding had over de RR-8, de volgende grote telg van de Fireblade-familie in 2008. Opnieuw werd het uiterlijk zwaar herzien: de uitlaat werd verplaatst, terwijl veranderingen in de motor ongeveer 5 pk toevoegden aan het totale vermogen. Het chassis werd ook verbeterd met volledige Monobloc Tokico-remklauwen.

This video has been disabled until you accept marketing cookies.Manage your preferences here or directly accept targeting cookies

Voor 2009 kreeg de Fireblade een C-ABS antiblokkeersysteem, terwijl de hele machine een grote revisie kreeg voor het modeljaar 2012. Dit keer kreeg het ronde uiterlijk van de Blade een hoekiger randje. Verbeteringen aan de ophanging kwamen met de toevoeging van Showa's Big Piston Forks en de GP-afgeleide Balance-Free Rear Cushion Shock. In de motor veranderde er niet veel - er was nog steeds geen belangrijke elektronica aan de motor toegevoegd, zoals anti-wheelie of tractiecontrole. In 2014 waren er nog meer toevoegingen, waaronder de onthulling van een SP-variant van de Fireblade. Het vermogen bedroeg nu ongeveer 178 pk op de SP-versie (3 pk hoger dan standaard) en voor de SP vormden de allerbeste Öhlins voor en achter de ophanging. Brembo Monobloc-remklauwen vervingen de Tokico set-up van de standaardmotor.

KOMST VAN ELECTRONICA

Een grote verandering in het Fireblade-ontwerp kwam met het model van 2017. Drie versies verschenen er op de markt: het basismodel RR, de SP en de homologatieracer, de SP2. De motor op de RR en SP was in feite hetzelfde, waarbij het SP2-model in totaal een kilo lichter was met 195 kilo. De SP had semi-actieve Öhlins, Brembo-remklauwen en kreeg ook de titanium brandstoftank die werd gedeeld met de SP2. Elektronica maakte eindelijk het pakket compleet, met een vijfassige IMU (Inertial Measurement Unit) die een verbijsterende reeks technologie bood, waaronder Honda Selectable Torque Control (HSTC) met negen niveaus, Bosch ABS met Wheelie Control en Rear Lift Control. De motor had zelfs drie rijmodi, vijf niveaus van vermogensafgifte, drie niveaus van wheeliecontrole en drie niveaus van motorrem. Een compleet nieuwe standaard was gezet…

TRIPLE-R

Voor 2020 lanceerde Honda de jongste telg die de iconische naam Fireblade draagt ​​en die die naam meer dan waard is: dit is de krachtigste en technisch meest geavanceerde Blade tot nu toe. Deze nieuwe Honda CBR1000RR-R biedt meer vermogen dan de concurrentie: zo'n 217 pk bij een duizelingwekkende 14.500 tpm: dat is ongeveer 100 pk meer dan de originele Blade en dat allemaal dankzij de technologische kennis die Honda opdeed door zijn dominantie in de MotoGP. Dit keer zijn er twee motoren in het assortiment: de RR-R en de RR-R SP. Projectleider voor de ‘Triple R’ Yuzuru Ishikawa was verantwoordelijk voor zowel de 2002 RC211V als de 2016 RC213V-S wegversie - dus het is geen wonder dat dit een racemonster is geworden dat zijn weerga niet kent.

Ontdek op onze website waarom de 2020 Honda CBR1000RR-R de beste Fireblade is die ooit werd gemaakt.