HONDA HELD
Tadayuki Okada
Vergeten Samoerai
In tijden waarin grootmeester Mick Doohan en eeuwige rivaal Àlex Crivillé het aangezicht van de Grand Prix 500 cc bepaalden, was Tadayuki Okada een al te vaak vergeten HRC-rijder. De Japanner met een nooit aflatende samoerai-mentaliteit was vele malen de uitdager van zijn teamgenoten. In tegenstelling tot Doohan en Crivillé werd Okada nooit wereldkampioen. Maar hij was op zijn NSR500V altijd een te duchten concurrent. Naast de racebaan was Okada een zeer bescheiden persoon.
Only Honda
Okada werd tussen 1989 en 1991 driemaal kampioen in de 250cc-klasse van het All Japan Road Race Championship. Die eerste successen boekte hij al op een Honda. Tussen 1989 en 1992 reed hij ook ieder jaar met een wildcard zijn thuisrace in het wereldkampioenschap wegrace - alweer op Honda - waarbij hij in 1992 als tweede in de Grand Prix eindigde. Dat was een opstap naar een grote GP-carrière, want in 1993 maakte hij zijn debuut in het WK en stond meteen op het podium in Maleisië, Japan en Europa. In 1994 ging het nog beter en Okada behaalde in Japan zijn eerste overwinning en deed dat in Argentinië nog eens over, waardoor hij met twintig punten achterstand op Max Biaggi tweede in het wereldkampioenschap eindigde.
Het grote werk
In 1996 maakte hij de overstap naar de 500cc en wat een debuut was dat! ‘Tady’ scoorde in zijn eerste race in Maleisië meteen pole positie. Jammer genoeg haalde hij de finish niet in die race. Hij stond dat jaar wel op het podium in Spanje, Imola en Australië. Het was wachten tot de Grand Prix van Indonesië in 1997 om zijn eerste 500cc-overwinning te vieren. Het was een goed jaar, want Okada stond ook in Japan, Spanje, Oostenrijk, Frankrijk, Duitsland, Rio de Janeiro en Groot-Brittannië op het podium. Genoeg om achter zijn ongenaakbare ploegmaat Mick Doohan als tweede in het kampioenschap te eindigen.
Kans op de titel
Het was meteen het beste jaar ooit voor de sympathieke Japanner. In 1998 miste hij vijf races door een polsblessure, maar stond desondanks op het podium in Japan, Catalonië en Argentinië. In 1999, het jaar waarin Doohan niet meer aan de start verscheen, kreeg iedereen nieuwe moed en er was een handvol kandidaten voor de wereldkroon. Okada sloeg terug met overwinningen in Nederland, Tsjechië en Australië, waardoor hij achter Àlex Crivillé en Kenny Roberts jr. als derde in het kampioenschap eindigde.
Van racer tot testrijder
Nadien ging het iets minder door lichte blessures en pure pech. Nadat hij in 2000 enkel in Japan op het podium eindigde, stapte Okada in 2001 over naar het wereldkampioenschap superbike. Wat dacht je? Op een Honda natuurlijk. Hij eindigde op het podium in Phillip Island, op de Lausitzring en het Autodromo Enzo e Dino Ferrari en werd achtste in het kampioenschap. Na dit seizoen stopte hij met racen, maar bleef wel altijd actief als testrijder voor het merk waaraan hij sinds het begin trouw was: Honda.
