HONDA MOMENT
DOMINANTE DOOHAN
MotoGP 1997
De Australiër Mick Doohan heeft misschien niet het meeste aantal wereldtitels ooit behaald, maar hij wordt wel beschouwd als een van de grootste coureurs in de geschiedenis van de motorsport. Met vijf achtereenvolgende titels domineerde hij de jaren '90. 1994 was de start van zijn vijfvoudige triomftocht, met als absoluut hoogtepunt het seizoen 1997.
Only Honda
Doohan was in 1997 zó dominant dat hij maar liefst twaalf races won… van de vijftien. Enkel Jerez, Australië en Indonesië wist Doohan niet te winnen, met respectievelijk een tweede, DNF en opnieuw tweede plaats. De overwinningen in die races gingen naar Àlex Crivillé (Jerez, Phillip Island) en de Japanner Tadayuki Okada (Indonesië). Tijdens de laatste race van het seizoen in zijn thuisland crashte Doohan terwijl hij met een voorsprong van meer dan zes seconden aan de leiding lag. Nog opvallender in het 1997-seizoen van de MotoGP is dat alle races gewonnen werden door Honda. De NSR500 was een bloedsnelle machine, al helemaal in de juiste handen van Mick Doohan en zijn Honda teamgenoten.
Met dank aan Burgess
Ondanks tot wel acht rivalen op niet-fabrieks HRC Honda motorfietsen was Doohans superioriteit zo groot dat hij in veel races een comfortabele voorsprong kon opbouwen om dan vervolgens ruim binnen zijn grenzen naar de overwinning te cruisen. Zijn rijvaardigheid was ongekend, maar ook de samenwerking met zijn belangrijkste race-ingenieur, Jeremy Burgess, was van grote waarde. Burgess kon de ophanging en geometrie van de NSR zo perfectioneren op de rijstijl van Doohan, dat dat hem waarschijnlijk een groot voordeel ten opzichte van zijn rivalen heeft opgeleverd.
Koppige rijstijl
Doohans rijstijl was zeker niet gewoon of alledaags. Zo worden er verschillende verhalen verteld over Honda ingenieurs die naar verluidt gefrustreerd raakten door Doohans onwil om innovaties zoals elektronisch schakelen uit te proberen. Een ander opvallend kenmerk was het gebruik van een met de duim bediende achterrem. Die kwam er in 1993 vanwege een te stijve rechterenkel en dus te weinig gevoel in de voetrem. Doohans handrem werd bediend door een nudge bar, vergelijkbaar met de gashendel van een waterscooter, maar dan gemonteerd op de linkerkant van het stuur.
Van Big Bang naar Screamer
De Honda NSR500 kreeg in 1992 een revolutie met een V4-motorblok dat was getimed om alle vier de cilinders binnen de 65-70 graden krukasrotatie af te vuren, de zogenaamde Big-Bang-motor. Het was een regelrechte doorbraak, want Doohan won er vijf van de eerste zeven GP-races in 1992 mee. Vanaf 1997 was de NSR500 opnieuw uitgerust met de oudere ‘Screamer’-motor in sommige fabrieksracers, waarbij Mick Doohan de voorkeur gaf aan het hogere totaalvermogen van dit ontwerp, ondanks dat het veel moeilijker te benutten was. De juiste keuze, zo bleek achteraf.
