Het waren de automobielen die de turbo-hetze startten. Door met uitlaatgassen een rotor aan te drijven, kon er meer zuurstof onder druk in de cilinders worden gepompt. Dat leverde een gigantische vermogenswinst op. Honda was de eerste motorconstructeur die op de Turbo-wagon sprong. En dat deed het uiteraard op een technisch innovatieve manier. Als basis gebruikte Honda ietwat onverwacht de CX500. Deze dwarsgeplaatste V-Twin stond niet meteen bekend om zijn sportieve aspiraties en daar was het Honda exact om te doen. In samenwerking met IHI werd de kleinste turbo ontwikkeld van dat moment. Met rotorbladen van slechts 51 mm kon die wel maar liefst 200.000 toeren per minuut aan.

En daar stopte Honda’s innovatie niet. De digitale ontsteking en benzine-injectie waren hun tijd ver vooruit. Om het extra vermogen aan te kunnen werd het CX500-blok opgewaardeerd. Zo kreeg de CX500 Turbo ook voor het eerst gesmede zuigers. Verstevigde zuigerstangen dreven een lichtere krukas aan, terwijl ook de koppeling steviger werd uitgevoerd. En dat bleek nodig, want met een topvermogen van 82 pk werd het maximumvermogen van de CX500 maar liefst verdubbeld.

De CX500 Turbo kreeg een aparte, maar erg geslaagde stroomlijn die de rijder goed uit de wind hield, terwijl hij of zij op een aparte teller de turbodruk kon zien opbouwen. De technologie van die tijd maakte dat er nog wel wat ‘lag’ of vertraging op die vermogensafgifte zat, waardoor je als rijder even de tijd kreeg om je schrap te zetten voor het vermogen met een ruk werd losgelaten. De topsnelheid lag op 201 km/u.