De Honda CB750 Four wordt algemeen gezien als de stamvader van alle sportmotoren, maar misschien is dat wat kort door de bocht. Het was immers de Fireblade die dik twee decennia na de komst van de CB zorgde voor een echte omwenteling. Terwijl de CB750 al snel concurrentie kreeg van andere Japanners – die eigenlijk gewoon iets later klaar waren met hun motor dan Honda – was de oer-Blade gedurende een half dozijn jaren vrij van concurrentie. Kawasaki had in ’68 bijvoorbeeld een 750 klaar, maar toen Honda net iets eerder kwam, besloten ze hem om te bouwen tot een 900. Desondanks had de CB750 binnen de twee à drie jaar er al wat te duchten tegenstanders bij. Dat was bij de Fireblade wel even anders.

Vrij van concurrentie

Het duurde zes jaar voor een concurrent met een antwoord kwam op de revolutie die Honda ontketend had. En zelfs dan… Ook al was de R1 in 1998 sneller, lichter en sterker dan de Blade, in principe deed Yamaha gewoon iets wat Honda met de Blade al jaren deed: meer vermogen uit minder cc’s halen en het gewicht laten zakken. Dat in combinatie met het voor die dagen hoogwaardige rijwielgedeelte en het opvallende design waren de sleutels tot het succes van de Blade. Een succes dat de basis vormde voor alle sportmotoren die nadien zouden volgen.

Geen bad boy

120 pk en 185 kg, geef toe; het zijn waarden die we nu niet meer als extreem ervaren. In ’92 lag dat anders. De verhalen rond - en bijgevolg het imago van - de Blade werden ietwat aangedikt. Journalisten die terugkeerden van de internationale perslancering op Philip Island hadden de mond vol over het steigerende voorwiel en het extreme karakter van de Blade. Tot meerdere eer en glorie van zichzelf. Maar het gaf de Fireblade meteen ook een imago van bad boy. Ten onrechte. Want Tadao Baba, de geestelijke vader van de Blade, hield jarenlang vast aan het principe van Total Control. Pas een jaar of zes geleden stapte Honda ervan af. Gewoon omdat anno 2022 (en dat is zo al enkele jaren) openklasse motoren niet langer breed inzetbaar moeten zijn, maar gewoon afgerekend worden op één ding: rondetijden. En dat zorgt voor pk-brakende monsters die nog maar door een klein publiek benut of gesmaakt kunnen worden. De laatste versie van de Fireblade lijkt nog wel op die van dertig jaar geleden, maar zowel qua techniek als qua concept hebben die motoren weinig meer gemeen.